تفسیر سوره انسان آیه 1
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
ترجمه:
قطعاً گذشت بر انسان زمانی از روزگار که چیز قابل ذکری نبود .
ترکیب:
هَلْ: حرف استفهام و به معنای «قَد» است .
أَتَى: فعل ماضی
عَلَى الْإِنْسَانِ: جار و مجرور متعلق به أَتَى
حِينٌ: فاعل أَتَى
مِنَ الدَّهْرِ: جار و مجرور متعلق به صفت محذوف «حِينٌ»
لَمْ يَكُنْ: لم ادات نفی و جزم – «یَکُن» فعل ناقص مجزوم به حذف حرف عله و سکون نون
اسم «یَکُن» ضمیر «هو» مستتر در «يَكُنْ» که به انسان، بر می گردد و همچنین حال برای انسان است .
شَيْئًا: خبر «يَكُنْ»
مَذْكُورًا: نعت (صفت) برای شَيْئًا
تفسیر:
چرا خداوند متعال در ابتدای سوره مطلب را به صورت سؤالی مطرح می کند ؟
اولاً: برای اینکه توجه مخاطب را برای بیان مطلب مهم به سخن خود جلب نماید !
ثانیاً: برای تثبیت مطلب است، به طور سربسته معنا را اثبات می کند !
نکته: در اینجا «هَلْ» به معنای «قَد» می باشد !
منظور از انسان در این آیه کلی انسان هست یا آدم ابوالبشر ؟
با توجه به آیه بعد که می گوید: از نطفه خلق شده و حضرت آدم (علیه السلام) که از نطفه خلق نشده است، پس به طور قطع منظور، کلی انسان است .
فرق «حین» و «دهر» چیست ؟
دهر: به معنای زمان به طور کلی و بدون حد است .
حین: به معنای بخش محدودی از زمان است .
اینکه آیه می گوید: زمانی بوده که انسان چیز قابل ذکری نبوده به چه معناست ؟
یعنی بالقوه موجود بوده لکن به صورت بالفعل خیر تا در ردیف موجودات بالفعل قابل ذکر باشد !
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.